2931741
Την Αναπηρία τη λέμε…. Αναπηρία
Το ξέρατε ότι εάν ρωτήσεις κάποιο μικρό παιδί «τι ξέρεις για την αναπηρία», η τεράστια πλειονότητα πιστεύει ότι η λέξη αυτή συνδέεται αποκλειστικά με τα άτομα σε αμαξίδιο; Πιθανότατα να μην υπάρχει γονέας, κηδεμόνας ή εκπαιδευτικός που δεν βρέθηκε κάποια στιγμή σε αμηχανία όταν ένα μικρό παιδί έδειξε με το δάχτυλο κάποιο άτομο με αναπηρία και έκανε μία ερώτηση του τύπου «Τι έχει αυτός», «Είναι άρρωστος», «Θα είναι για πάντα έτσι», «Είναι ανάπηρος» «Γιατί κάθεται σε καροτσάκι»; Ποια είναι λοιπόν η σωστή απάντηση; Μπορώ να χρησιμοποιήσω τη λέξη ανάπηρος; Μήπως δεν είναι σωστό; Μήπως είναι καλύτερα να μιλήσω στο παιδί μου για άτομα με ειδικές ικανότητες;
2931725
Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Στα παιδιά μιλάμε πάντα με την αλήθεια. Ένα άτομο που δεν μπορεί να περπατήσει ή ένα άτομο με τύφλωση που παίρνει μέρος σε παρολυμπιακούς αγώνες και κερδίζει ένα μετάλλιο, δεν είναι ήρωας με ειδικές ικανότητες, αλλά ένα αξιοθαύμαστο άτομο που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, παλεύει καθημερινά για να ξεπεράσει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Κάτι άλλωστε για το οποίο πρέπει να αγωνιζόμαστε όλοι μας, είτε έχουμε κάποια μορφή αναπηρίας, είτε όχι. Ποιος είναι λοιπόν ο σωστός τρόπος για να μιλήσουμε στο παιδί για την αναπηρία; Είναι μόνο ένας και είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Όταν λοιπόν λέμε αναπηρία, μιλάμε για ένα άτομο που έχει μία μόνιμη βλάβη ή διαταραχή σε έναν τομέα της ανάπτυξης όπως στον κινητικό τομέα και τότε ονομάζεται άτομο με κινητική αναπηρία ή στον αισθητηριακό τομέα και τότε ονομάζεται άτομο με τύφλωση ή κώφωση κλπ. Ωστόσο, είναι σημαντικό να λέμε για παράδειγμα άτομο με τύφλωση και όχι τυφλός ή άτομο με κινητική αναπηρία και όχι ανάπηρος. Γιατί αυτό; Θα το εξηγήσω με ένα παράδειγμα δίνοντας μία απάντηση στην ερώτηση που μου κάνει κάποιος «Ποιος είναι ο Νίκος;». Η απάντηση μου μπορεί να είναι «Ένας πολύ καλός μου φίλος με τύφλωση» ή εναλλακτικά «Ένας τυφλός πολύ καλός φίλος μου». Η απάντηση φαίνεται να είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις. Με μία όμως προσεκτικότερη ανάλυση θα δεις ότι στην πρώτη απάντηση αυτό που είναι το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι ένας πολύ καλός φίλος ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει και τύφλωση. Στη δεύτερη απάντηση το κύριο χαρακτηριστικό που προσδίδεται στον Νίκο είναι ότι είναι τυφλός. Σκεφτείτε το λίγο και με ένα παράδειγμα με κάποιο άτομο που δεν έχει κάποια μορφή αναπηρίας. Συναντιούνται δύο φίλες που έχουν χρόνια να βρεθούνε και ρωτάει η μία την άλλη:
2931728
-Παντρεύτηκες;
-Ναι φυσικά. Τον Γιώργο τον κοντό με τη μεγάλη κοιλίτσα και τα υπέροχα εκφραστικά μάτια. Είναι ηλεκτρολόγος και περιζήτητος στη δουλειά του. Τον ήξερες και εσύ. Μένατε στην ίδια γειτονιά. Εναλλακτικά:
- Ναι φυσικά. Τον Γιώργο, ένα εξαιρετικό άτομο που δουλεύει ως ηλεκτρολόγος. Είναι
περιζήτητος στη δουλειά του, γιατί είναι ο καλύτερος. Τον ήξερες και εσύ. Μένατε στην ίδια
γειτονιά. Είναι ένας κοντός, με μεγάλη κοιλίτσα και υπέροχα εκφραστικά μάτια.
Σε αυτό το παράδειγμα, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα άτομο με αναπηρία, αλλά με τον
σύζυγο μίας κυρίας ο οποίος έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως όλοι μας. Στην πρώτη απάντηση είναι ένας άνθρωπος κοντός με μεγάλη κοιλιά, ενώ στη δεύτερη είναι ο ίδιος άνθρωπος που είναι ένα εξαιρετικό άτομο και ικανότατος επαγγελματίας του οποίου αναφέρουμε και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά για να συνειδητοποιήσει ο συνομιλητής μας ότι τον γνώριζε από παλιά. Επίσης, στη δεύτερη απάντηση τονίζουμε ότι το σημαντικότερο δεν είναι τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, αλλά η προσωπικότητα του. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να τοποθετούμε σωστά τις λέξεις για να περιγράψουμε μία κατάσταση ή έναν άνθρωπο. Όταν μιλάμε σε ένα παιδί για την αναπηρία, τη λέμε αναπηρία! Ούτε ειδικές ανάγκες, ούτε ειδικές ικανότητες. Ειδικές ανάγκες μπορεί να έχουμε όλοι μας, διαφορετικού τύπου, χωρίς να έχουμε κάποια αναπηρία. Ειδικές πάλι ικανότητες (όπως για παράδειγμα τηλεκίνηση), δεν έχει σχεδόν κανείς άνθρωπος στον κόσμο και σίγουρα αυτό δεν σχετίζεται με την ύπαρξη ή μη κάποιας αναπηρίας. Ακόμη και τα ίδια τα άτομα με αναπηρία δεν θέλουν να τους αποκαλούν ήρωες της ζωής, υπεράνθρωπους και άλλα παρόμοια. Αισθάνονται ότι τους κοροϊδεύεις. Γιατί; Γιατί απλά ξέρουν ότι είναι απλοί άνθρωποι όπως όλοι μας με τα ίδια θέλω και τα ίδια συναισθήματα. Το μόνο που θέλουν και οφείλουμε να τους προσφέρουμε απλόχερα είναι τον σεβασμό και την κατανόηση μας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από σήμερα να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, χωρίς να φοβόμαστε τις λέξεις. Την αναπηρία, τη λέμε… αναπηρία και είναι απλά ένα από τα πολλά χαρακτηριστικό κάποιων ανθρώπων. Δεν είναι αυτό που τους χαρακτηρίζει.
Γίνεται να αλλάξει αυτός ο κόσμος; Ας ξεκινήσουμε από αυτήν κιόλας τη στιγμή να
δείχνουμε σεβασμό και δικαιοσύνη απέναντι στη διαφορετικότητα και τότε ΝΑΙ γίΝΑΙται!
2934137
2931059
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
